ONTBIJT

Het is nu 13.44 uur chinese tijd. Over 50 min landen we.

LANDEN

Het is nu vrijdag 14 april 22.44 uur. De vlucht Amsterdam Frankfurt is achter de rug. Er was wat turbulentie, Fien heeft met koude zweethanden en Loes met klapper oren de vlucht doorstaan.

Nu zitten we in een 747  vluchtnummer LH732 op weg naar Shanghai. Vliegtijd 9,5 uur. We vliegen nu langs Berlijn.

Zo, ik ga proberen te landen. Schoenen uit, zoutje gehad en een glaasje wijn. Fien en Loes kijken een film en Arno volgt het vliegtuig op beeldscherm. We zijn op weg naar China. De eerste dag van een maand durend avontuur.

2003 gingen we naar China en kregen Fien was een bezwete baby die ons gretig aankeek die alles in de gaten hield en zich helemaal liet zien. Fien was er meteen met alles wat ze in huis heeft en dat is zo gebleven. Loes gingen we in 2005 ophalen. Loes was de meest gave baby die ik ooit had gezien. Loes liep de eerste twee dagen niet, was stil, wilde Arno na een aantal dagen niet meer, ze wou alleen bij mij zijn en sliep op mijn hoofd. Loes is heel langzaam de wereld om haar heen gaan verkennen en vertrouwen. Loes kwam als een knop die heel langzaam open ging en gaat. Nu nog steeds laat ze nieuwe stukjes van zichzelf zien.

Er is een babytje aan boord. Haar bedje hangt aan de wand waar ze in ligt te slapen.

Het halen van onze kinderen was bijzonder maar nu samen met hun terug gaan dichtbij waar ze geboren zijn voelt wel heel goed. Arno en ik zijn niet in de kindertehuizen en  naar de vindplaatsen geweest toen we hun haalden. Dat was niet toegestaan. China is veranderd met de tijd. Nu kunnen we dat wel gaan doen. We gaan geen ouders zoeken. Fien en Loes hebben nu die behoefte niet om naar ouders te zoeken. Misschien ooit wel of niet, zij hebben daar de regie over. Het teruggaan heeft voor mij wel een link met het woord geboren. Daar in China is het begin. Fien en Loes komen niet uit mijn buik, al hoewel ze beide op twee jarige leeftijd vele malen gevraagd hebben of ze uit mijn buik komen. Nee was toen het antwoord. Er zijn lieve  ouders in China die hun babytje op een plekje legden waar het opgepakt kon worden voor een andere toekomst. Om welke reden dan ook wat hen er toe bewogen heeft, ik geloof dat ze hun hele leven aan deze babytjes zullen denken, met liefde, verdriet, of hoe ook. We branden met regelmaat wierook voor de biologische ouders. We kennen ze niet maar ze spelen wel een rol in ons bestaan. Zij hebben deze geweldige grietjes op de wereld gezet.
(Het is 00.18 uur zaterdag en we krijgen warm eten🙃)
We gaan dichter bij het begin van hun bestaan komen. Wij gaan een stukje van hun bestaan voor dat ze bij ons waren zien/beleven. Kindertehuis en vindplaats.
(Ha Emmy en Koos, 00.38 uur we vliegen nu langs st.Petersburg🙋)
Dit is fijn om dat met zijn 4tjes te gaan doen.
Het is nu ongeveer twee uur later en ik ben aardig geland. Ik ben er klaar voor. China we komer er aan.