Het is 15.07, we zitten nog in de bus en het regent. We rijden door de bergen. Fien reed hier 14 jaar geleden ook in de omgekeerde richting. Samen met nog 5 baby'tjes, verzorgsters en de directeur van het kindertehuis. In twee taxi's kwamen ze aan en stopte bij de ingang van het hotel. Wij zaten met de andere ouders al 2 uur te wachten op hun. Toen ze in de hal waren gingen we er gelijk op af. We herkende Fien maar moesten het toch even zeker weten door haar naamkaartje wat ze opgespeld had te checken. Dat deden natuurlijk alle ouders. Het wachten was toen nog niet voorbij. Het duurde nog een behoorlijke tijd voordat we Fien mochten overnemen van een verzorgster in een daarvoor gereserveerde ruimte.
Nu zit Fien hier in de bus naast Loes. Terug vanwaar ze vandaan komt. Ze maken het goed. Ze hebben zo hun eigen beleving. Fien vlogt en dat gaat in stukjes de lucht in na terugkomst in NL.
Met een brok in mijn keel en tranen op springen maar oh zo blij om dit te kunnen beleven met zijn 4tjes.
Och Ellen en Arno, Fien en Loes, wat een fantastische reis maken jullie. Heel erg bijzonder. Ik lees nu een aantal stukjes achter elkaar en ben heel blij dat ik het allemaal mag lezen. Veel liefs.
BeantwoordenVerwijderen