3 mei, zeer vroeg in de ochtend. Ik ben wakker. De rest slaapt nog. De laatste dag in Hepu. De gedachte dat we hier morgen weg gaan stemt mij verdrietig. Dit is de stad van Loes, dat is duidelijk als je naar de mensen op straat kijkt, Loes past in het straatbeeld. Persoonlijk zou ik wel willen weten wie haar ouders zijn. Je ziet hier ontzettend veel baby's, vooral met de mama op de scooter hangend in een doek. Ik heb het gevoel dat Loes niet vanuit een dorp voor het kindertehuis is gelegt, maar dat ze uit deze stad komt. Misschien wel de dochter van een fruitverkoopster, die hier op elke hoek staan met hun fiets met zijspan met daarop mango, sinaasappels en perziken. Ochtend spinsels. De tranen lopen.
Verdikkeme, mooi geschreven Ellen, ik voel met je mee.
BeantwoordenVerwijderenKan me zo voorstellen dat je na de ontmoeting met de familie van Fien nu ook heel graag meer te weten komt over Loes haar roots en voelt dat als je meer tijd zou hebben je daarin misschien verder zou kunnen komen. Ik leef mee 😘
BeantwoordenVerwijderenLieve Ellen.... ik voel zo mee, snap je tranen zo goed, zou je zo graag voor je willen dat je alle tijd die je daar nodig hebt kon nemen..... wie weet, is deze reis naar China niet de enige reis, en komen de antwoorden later of onverwachts... een omhelzing voor jullie allemaal X
BeantwoordenVerwijderen