7 mei, zondag, regen.
Wat een fijn huis om even niets te hoeven. Het is een houten huis. Mooi van kleur. Het zit zonder spijkers in elkaar. Als je over de vloer loopt dan voel en hoor je dat, ook als de buren over hun vloer lopen hoor je dat. De huizen hebben meerdere lagen. Bij dit huis is de eerste laag voor opslag van hout en andere garage achtige dingen. Op de tweede laag is het woongedeelte. Bij elke deur moet je over een drempel van ongeveer 30 cm stappen. Dat went best snel. Het maakt je er veel bewuster van dat je een andere ruimte binnengaat. Het haalt ook de vaart uit je lopen, alsof het huis zegt: rustig aan. Aan de voorzijde van het huis heeft de woonkamer over de hele lengte ramen. Die kun je naar believen open of dicht schuiven. Hierdoor wordt de woonkamer een soort veranda. In het middendeel staat een ronde tafel die een stuk lager is als de tafels bij ons, met bijpassende stoelen. Best plezierig. Als we weer in Nederland zijn ga ik van de woonkamer tafel en stoelen 15 cm van de poten afzagen. In de ruimte waar de eettafel staat kun je het dak zien met daarin kleine lichtgaten (10 x 20 cm) in een patroon verdeeld. Het is afgewerkt met doek waar weer gaten in zijn geknipt voor de lichtgaten. Ook in dit huis is er binnen een stookplek om te koken. Die ziet zwart door de rook. In de keukenramen zit geen glas er zijn alleen horren en wat plastiek tegen aan bevestigd. De slaapkamers zijn zeer sfeervol door de ontzettend mooie hemelbedden. De derde laag is de zolder. Deze is voor opslag en om was te drogen.
We leven hier op het ritme van het dorp, om 7 uur opstaan, om 8 uur ontbijt, om half 1 lunch, om half 7 ongeveer diner en niet te laat naar bed. De rest van de tijd hebben wij gewandeld, ik heb Ayi geholpen met koken en met mede bewoners gezellig getafeld. Bij veel mensen staat de hele dag de deur open en men loopt makkelijk bij elkaar naarbinnen.
Ha lieve familie, wat goed te lezen dat jullie het fijn hebben in het China van Loes. Ik geniet van de dagelijkse blogposts. De laatste paar echt geschreven met Beeldenbouwersogen, als het gaat om de beeldende omschrijving van de huizen waarin jullie verblijven en de beschrijving van de omgeving. Zelfs zonder foto's zo voor te stellen. Inmiddels is het al maandag en duurt het nog minder dan een week dat jullie je thuis hier met andere ogen en een nieuwe verrijkte blik zullen gaan bekijken. Geniet nog hard van de laatste week in de verre China, dat steeds ook zo dichtbij voelde. En ik begrijp je emotie zo goed Ellen, wat betreft het afscheid telkens weer. Zaag vooral de poten onder tafel en stoelen uit in jullie huis hier. China in je hart gaat nooit meer over. Take care. Liefs, Irma
BeantwoordenVerwijderen