WEER VERDER

7 mei. We gaan nu 4 uur rijden naar het Qing huis. We verlaten Laozhai, onze huisgenoten en Ayi. Het was erg bijzonder om er te zijn. Ik kan mijn emoties niet onderdrukken. Ik wil weer niet weg. We zitten aan de andere kant van de wereld en toch voel ik me op elke plek die we aan doen gauw thuis en vind ik het lastig om weer te vertrekken, niet alleen om de plek maar ook om de mensen die we leren kennen. Ik moet dénken aan het chinese liedje wat wij ooit op een stoeptegel van Nanchang drukten.

We zijn er bijna. We rijden door het karstgebergte. In Laozhai stonden de jonge rijst plantjes nog als zaailingen onder plastic bogen terwijl hier de rijst al uitgezet is op het land. We stoppen bij de Li rivier en worden met een boot overgezet. Daar wacht een driewieler met drie houten stoeltjes in de laadbak en we worden naar het Qing huis gebracht. Daar wacht Haibo op ons en heet ons welkom met thee en fruit. Daarna laat hij ons het huis, het straatje naar de rivier en het winkeltje zien. We gaan zo eten.